قدس آنلاین:سعدالله زارعی طی یادداشتی با عنوان "تنگه هرمز برای انگلیس قرمز شد" به تحولات اخیر در منطقه پرداخت و نوشت:

توقیف نفتکش متخلف انگلیسی در "تنگه هرمز" از سوی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، یک علامت مهم از سیاست جمهوری اسلامی مبنی بر قطعی بودن سیاست دفاع ایران از منافع ملی و امنیت فعالیت تجاری خود به‌حساب می‌آید. مدت‌هاست غربی‌ها با محوریت آمریکا و انگلیس، سیاست صفر کردن تجارت خارجی ایران را دنبال می‌کنند و از این طریق ضربات زیادی هم به اقتصاد ایران وارد کرده‌اند. توقیف نفتکش حامل نفت ایران در «جبل الطارق» توسط انگلیسی‌ها و طولانی شدن دوره توقف، بیانگر آن بود که «انگلیسی‌های خبیث» یک گام به جلوتر برداشته و نه‌تنها مدعی فروش نفت ایران، بلکه مدعی حضور نفتکش‌های ایران در آب‌های بین‌المللی هم شده‌اند! در دیدگاه‌های کارشناسی، این اقدام خوش‌رقصی «ترزا می» برای دونالد ترامپ و «پاس ویژه» انگلیس به آمریکا برای خارج شدن از سرشکستگی ناشی از ماجرای «ابرپهپاد جاسوسی» این کشور به‌حساب آمد که در تاریخ 30 خرداد گذشته از سوی نیروی هوافضای سپاه و در نیمه‌شب ساقط شده بود.

اقدام انگلیس علیه نفتکش ایرانی نشان داد که تفاوتی میان جمع‌بندی مقامات انگلیسی و آمریکایی وجود دارد. جمع‌بندی آمریکا عبور از موضوع و جمع‌بندی انگلیس «تلافی محدود» بود، اما در عین حال اقدام انگلیس یک «تست» هم به‌حساب می‌آمد و در صورت عدم پاسخ ایران نه‌تنها تکرار و به رویه تبدیل می‌گردید، بلکه به «سطوح بالاتر اقدام» هم منجر می‌شد. مقامات انگلیسی در تحلیل معتقد بودند سیاست ایران مبتنی بر محدود نگه داشتن دامنه تنش با غرب است و لذا درست است که ایران دو سه اقدام جسورانه انجام داده اما در نهایت ادامه این رویه را بیشتر به‌ضرر خویش ارزیابی می‌کند. انگلیسی‌ها در عین حال بر خلاف آمریکایی‌ها که قدرت خویش را وابسته به حفظ «هیمنه نظامی» می‌بینند، قرار گرفتن در تهدید متقابل ایران را برای لندن کم‌هزینه ارزیابی می‌کنند ولی کاملاً معلوم بود که اقدام ضدایرانی انگلیس در تنگه جبل الطارق به‌«نمایندگی از جمع» صورت گرفته است.

انگلیسی‌ها در عین حال طبق طبع «روباه‌صفتانه» خود، همزمان با توقیف غیرقانونی نفتکش حامل نفت ایران، ادبیاتی اتخاذ کردند که ایران را در شرایط انتظار و نه اقدام تلافی‌جویانه قرار دهد، لذا شروع کردند به صحبت از اینکه "ما خواهان تنش با ایران نیستیم و موضع ما مربوط به مقصد کشتی و نه مبدأ آن است" و اینکه "با مقامات ایران در تماس هستیم و در حال پیدا کردن راهی برای این مسئله هستیم" و حتی رئیس انگلیسی دولت دست‌نشانده جبل الطارق مدعی شد که با مقامات ایرانی توافقات خوبی داشته است و این در حالی بود که در همان روز که این مقام انگلیسی از توافق صحبت می‌کرد، توقیف نفتکش ایران یک ماه دیگر تمدید شد.

کاملاً واضح بود که ایران باید کاری می‌کرد. از آنجا که بر خلاف انگلیس، سیاست ایران ماجراجویی نیست، مدتی صبر کرد تا «انگلیسی‌های خبیث» به ماجرا خاتمه داده و نیازی به اقدام ایران نباشد. اما به‌میزانی که زمان تأخیر ایران در واکنش، نسبتاً زیاد شد، احتمال تکرار حادثه علیه ایران نیز فزونی گرفت؛ تا جایی که آمریکایی‌ها هم با انتشار یک خبر دروغ، شرایط را مزه مزه کردند. یک مقام نظامی پنتاگون در اطلاعیه مبهمی که دقایقی پس از آن، در بیان رسمی رئیس جمهور شرور آمریکا تکرار گردید، مدعی شد یک ناو متوسط آمریکایی، یک پهپاد متعلق به سپاه پاسداران را هدف گرفته و ساقط کرده است. برای ما کاملاً واضح شد که این روند باید متوقف شود. در این میان امداد غیبی که در زمان‌های حساس به کمک رزمندگان می‌آید، نفتکش انگلیسی «استینا ایمپرو» را وادار کرد که برخلاف رویه توافقی که برای جلوگیری از تصادم ناوها، کشتی‌ها و نفتکش‌ها صورت گرفته، برای خروج از دهانه هرمز از ضلع جنوبی استفاده کند. نفتکش متخلف حتماً باید توقیف می‌شد و این ربطی به بین‌المللی یا داخلی بودن نقطه‌ای که کشتی انگلیس در آن توقیف شد، نداشت. بالاخره قرار عمومی که ده‌ها سال بود رعایت می‌شد، این بود که از بالای تنگه برای خروج و از پایین آن برای ورود استفاده شود.

توقیف نفتکش انگلیسی در زمان بسیار مناسبی انجام شد. ایران زمان کافی و حتی اضافی به انگلیس داده تا به قوانین دریانوردی تن دهد و نفتکش ایرانی را ــ که قوانین حقوق دریاها توقیف آن را غیرقانونی می‌داند ــ آزاد کند و به ماجراجویی خطرناک خود خاتمه دهد. حالا با گذشت زمان، ایران «نفتکش متخلف انگلیس» را که حقوق دریاها بر ضرورت توقیف آن تأکید دارد توقیف و به‌سمت ساحل خود هدایت کرده است، در این میان واکنش آمریکایی‌ها، انگلیسی‌ها و شرکای آنان قابل توجه است؛ سکوت، حزم، توجیه و در نهایت واگذاشتن تحلیل دقیق و آنچه باید بشود به زمانی دیگر!

انتهای پیام/+